*دوست گرامی موبد مهران غیبی در پیامی ایرادی را مطرح کرد که قرآن، خداوند را نور معرفی کرده است. چند شب پیش شنیدم که پزشکی نیز همین ایراد را مطرح کرده بود. جناب غیبی می نویسد:
«راستش اینهایی که می نویسم، باور قلبی خودم نیست... در سوره نور می فرماید که الله نور السماوات و الارض. از هر کسی که دانش فیزیک داشته باشد بپرسید خواهد گفت که نور از حرکت کردن الکترون در ترازهای گوناگون انرژی ساخته می شود. از جمله انفجارهای اتمی درون خورشید یکی از منابع نور آسمانها و زمین است. این نور ذرات فوتون هستند که با سرعت بالا و رفتار موجی حرکت میکنند....
{خدایا را مرا ببخش} از این روی الله در قرآن فوتون است که .....»

پاسخ:
یک) واژه ی «نور» تنها در مورد خدا به کار نرفته تا آنگونه بتوان تفسیر کرد. به عنوان نمونه در آیه ی زیر مراد از نور، قرآن است:
«اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ پیروان نورى که با پیامبر نازل شده، رستگارند» (اعراف، آیه 157)
در آیه ی زیر غرض از نور، ایمان است:
«اللَّهُ وَلِی الَّذِینَ آمَنُوا یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ؛ خداوند ولى کسانى است که ایمان آورده‏اند، آنها را از ظلمتهاى (شرک و کفر) به سوى نور (ایمان) رهبرى مى‏کند» (بقره، آیه 257)
در حدیث های زیر نیز اموری، نور خوانده شده اند:
پیامبر(ص): العلم نور. (قرّة العیون، ص 438)
پیامبر(ص): الصَّلاةُ نورٌ. (صحیح مسلم: 1/ 203/ 1)
امام علی(ع): الفِکرَةُ نورٌ. (دستور معالم الحکم: 21)
پیامبر(ص): العَقلُ نورٌ (عوالی‏ اللآلی: 1/ 248/ 4)
امام علی(ع): الدِّینُ نورٌ. (غرر الحکم: 213)

دو) خود قرآن گواهی می دهد که خداوند قابل دیدن نیست در حالی که نور را قابل رؤیت است:
«لن ترانی؛ هرگز مرا نمی بینی» (اعراف، آیه 143)
«لاتدرکه الابصار؛ چشم ها او را نمی بینند» (انعام، آیه 103)

سه) اگر خداوند واقعا همان نوری باشد که می بینیم، پیامبر و در پی او امامان(ع) سفارش می کردند که به نور احترام گذاشته شود حال آنکه چنین نیست و نور در نظر مسلمانان از احترام برخوردار نیست.

نتیجه:
در آیه ی «الله نور السماوات والارض» صرفا خداوند به نور تشبیه شده است یعنی وجودی آشکار و آشکارکننده ی غیر. اگر کسی گفت: «زید شیر است» به این معنا نیست که زید گوشت خوار است؛ یال دارد و با چهار دست و پا راه می رود و... بلکه یعنی از نظر شجاعت مانند شیر است.